Zondag in Wamena

25 september

Wat een contrast tussen  de zondag in Tiau en Wamena. Waar we in Tiau om 8 uur in een volle kerk zitten zijn we hier uitgenodigd voor een bijeenkomst op de compound, om 4 uur 's middags. En uiteraard gaan we daarheen.

Voor die tijd hebben we een redelijk rustige dag gehad. De vorige dag, na onze wandeling in de bergen, hadden we geen puf meer om boodschappen te doen. Dus er is geen brood op de plank.  Simone gaat naar de supermarkt, maar die is dicht. Een uur later nog steeds. Goed voorbeeld van zondagsrust! Gelukkig biedt een kiosk iets verderop uitkomst.    's Middags zijn de winkels wel open.                                                     Na onze siësta gaan we rond 3 uur ook nog even naar de markt voor groenten. We kopen o.a. bamboe scheuten. Vroeger had ik wel eens medelijden met pandaberen die op harde vishengels moeten kauwen, maar dat is nu wel over.

Terug naar de bijeenkomst. Die wordt geleid door Kevin, de beheerder van de compound. Waar het in Tiau een kerkdienst was met een redelijk traditionele liturgie is er hier sprake van een bijeenkomst met meer inbreng van iedereen. We zingen Amazing Grace, en er wordt door diverse mensen voorbede gedaan voor situaties en personen. Kevin zelf houdt een korte toespraak die ik eerlijk gezegd niet goed kan volgen. Dat kan komen door zijn zwakke stem, het geluid van kinderstemmen tussendoor of mijn gebrek aan Amerikaans vocabulaire. Ik houd het maar op het laatste.                                       Simone en ik krijgen elk de gelegenheid ook iets te delen.                                         Ik vertel iets over onze plannen die in de herfst 2019 begonnen. In januari/februari 2020 hadden we zo ongeveer alles rond, tickets geboekt etc, om in april te vertrekken. Maar .. corona gooide roet in het eten. Zo zou je het kunnen zien tenminste. Maar uiteindelijk is het God die aangaf dat het nog geen tijd was om toen al te vertrekken. We zijn dankbaar dat we die mogelijkheid nu wel van Hem hebben gekregen.                                                           Simone vertelt vervolgens over haar ervaringen 25 jaar geleden. Ook over de grote verantwoordelijkheden die ze had en die soms te zwaar werden. Soms had Simone het gevoel dat ze faalde en bepaalde dingen kon ze ook gewoon niet. Maar God voorzag ook altijd in die nood. Ze ervoer altijd de nabijheid van God en is juist hierdoor dichter bij hem gaan leven.

Na de bijeenkomst praten we met de verschillende mensen van de compound. Het is fijn om te merken dat deze , grotendeels jonge stellen, de drive hebben om iets te betekenen voor deze bevolking.  Wel hebben we de indruk dat ze iets verder van hen afstaan dan de mensen in het Zuiden, waar Simone werkte.

's Avonds eten we weer lekker: rijst, wortels, bamboe etc .Toch wel een beetje jaloers op 🐼🐼 die dit vaker krijgen. Na koffie met heuse zondagse koekjes gaan we slapen. Moet lukken met de inmiddels weer gestaag vallende regen.