De bergen van Wamena

24 september 

Bergen: geweldig, maar ook afzien!

Vrijdag besluiten we om op zaterdag een dagje de bergen in te gaan. Een van de security's, bapa Freddy, heeft aangegeven als gids mee te kunnen, hij is dan vrij.

Om half 9 vertrekken we, weer achterop een motor, naar het opstappunt. Freddy heeft aangegeven een mooie rondwandeling te kennen. Eerst onderlangs door het dal, de rivier Baliem volgend,en dan bovenlangs, meer door de bergen terug. 

De tocht start om 9 uur en tegen 4 uur 's middags zijn we terug op een plek waar we met een auto terug kunnen.  En we hebben het geweten! In de eerste plaats de geweldige uitzichten over de rivier en de bergen. Op één plek is een deel van een berg ingestort en het puin in de rivier terecht gekomen, veroorzaakt door een aardverschuiving.   Onderweg zien we van alles: varkens die de weg kruisen, mannen en vrouwen die hun tuintjes bewerken, in een stroompje kleren wassende vrouwen, huizen bouwende mannen enz.  Kortom geweldig.

De tocht valt echter wel wat langer uit dan aanvankelijk gedacht....  De laatste kms zijn zwaar, warm, slopend en na elke bocht komt weer een nieuwe. Maar uiteindelijk komen we waar we moeten zijn: bij een asfaltweg waar ook 'taxis' langskomen: we wurmen ons in een soort vrachtwagentje, afgeladen met groenten en mensen, erin en op het dak. Weer in ons onderkomen is de eerste gang naar de koelkast waar we nog wat koud drinken hebben. We zijn afgepeigerd en zo ongeveer uit gedroogd.

Dineren bij een MAF-piloot

Nadat we even hebben uitgerust en gedoucht gaan we naar Willem en Mariëtte Jonkers en hun 3 kinderen. Zij hadden ons uitgenodigd om te komen eten en dat doen we uiteraard graag. Mooi om hun verhalen te horen over hoe het is om hier te wonen, werken en leven. Na een paar onrustige jaren met in 2019 onlusten en de effecten van corona waardoor veel blanken weggingen is het nu weer een periode om op te bouwen aldus Willem. Het leven is hier goed, alles is in principe te koop,al moet je soms wel eens even op bepaalde producten wachten. Malaria komt op deze hoogte niet voor. Muggen die er zijn prikken wel maar zijn geen drager van de parasiet.  Zijn gezin slikt dan ook geen pillen, wat trouwens ook niet te betalen is, ongeveer 20000 euro op jaarbasis. Wat betreft de organisatie van de MAF, waarvoor Willem vliegt, is er veel veranderd tov 25 jaar geleden. Waar hij last van heeft is de grote bureaucratie die ook hier heerst. Dat betreft o.a. de mogelijkheid dat bepaalde vliegtuigen niet op sommige vliegvelden kunnen landen, en verzekeringen rond patiënten. Zelf heeft hij inmiddels een brevet vanuit Zuid-Afrika, Amerika, Nederland en Indonesië, omdat elk land zo zijn eigen eisen heeft.      Vliegen in Papua heeft zijn eigen dynamiek en is risicovol. Er gebeuren relatief veel ongelukken. Terecht is er een uitgebreid veiligheidsprotocol, met aandacht voor acceptabele risico's. De grootste risicofactor ben je echter zelf geeft Willem aan: je moet ervoor oppassen dat je niet denkt: dit kan nog wel, lukt me wel ...                                                         Na een heerlijke maaltijd met koffie en ijs uit een heuse Amerikaanse koelkast toe, gezellig bij de open haard,  gaan we naar ons eigen huis.                                       Nog even een video belletje naar Thea, met helaas een slechte verbinding deze keer naar bed, na weer een enerverende dag.