Terug naar Senggo en Merauke

19 september.                                                                                                                             Na een nacht met opnieuw wat regen   laatste ontbijt hier. De vrouw die s 'morgens sago en warm water voor koffie brengt komt dat nu ook trouw doen. Simson brengt vervolgens nog warme sago, vermengd met kokos en gewikkeld in bananenblad voor onderweg. Lekker allemaal. Rond 10 uur vertrekken we met de longboot, stroomopwaarts, dus het zou wat sneller moeten gaan. Simson en Silas , onze  begeleiders steeds, gaan ook mee. Simson ook omdat hij een conferentie van school heeft in Kepi en daar vanuit Senggo heen wil vliegen.                               Het vertrek vanuit Tiau is uitbundig: het halve dorp zwaait ons uit.

De tocht over de rivier is opnieuw heerlijk. Soms een beetje spannend, omdat de motor een paar keer uitvalt. En wat te doen als hij er helemaal de brui aan geeft? Geen probleem volgens Simone, we hebben een boot ingehaald, en die kan ons dan trekken toch? Zo doe je dat.                                                                 Onderweg zien we een 'kleine' en een 'grote' adelaar, zoals de Papua mannen ze noemen. Ik houd het voorlopig op een visarend en een soort zeearend. Thuis maar zoeken in het vogelboek Indonesië dat ik onlangs van Simone terug kreeg. 

Na een paar uur komen we in Senggo, waar we elk een kamer in een logement krijgen toegewezen. We lopen eerst naar het politiebureau. Afspraak was dat we ons weer zouden melden als we terug waren. Als de drie aanwezige agenten horen dat Simone hun taal   spreekt is het ijs snel gebroken. De jongste is nog vrijgezel en stelt voor dat Simone in Nederland een vrouw voor hem zoekt. Dikke pret met elkaar. De Chef geeft aan dat hij hulp gaat bieden als het met de nog te kopen tickets niet wil lukken. Dat zou inhouden dat hij mocht het vliegtuig al volgeboekt zijn ons voorrang gaat verlenen..... De volgende vlucht is nl.  pas donderdag en dat zou voor ons inhouden dat we ons reisplan met reeds geboekte vlucht   naar Wamena niet kunnen uitvoeren.      Gelukkig zijn er nog voldoende plaatsen beschikbaar. Voor Simson loopt het anders: zowel de vlucht morgen als   die van donderdag naar Kepi zitten vol. 

Ons onderkomen is heel lawaaierig. Vnl. veroorzaakt door scooters/motoren die over de honderden meter lange vlonder, anderhalf meter boven het water en anderhalf meter breed met hoofdzakelijk losliggende planken sjezen wat een gigantisch kabaal geeft.                 Simone heeft 's avonds een fijne ontmoeting met 2 mantri's ( verplegers) en hun vrouwen met wie ze samen heeft gewerkt. Een blij weerzien met mooie herinneringen; hoogtepunt van de dag!   Het bed slaapt beter dan het beton van de voorgaande dagen.

20 september

Om 7 uur staan we paraat zoals afgesproken. Eerst een kop koffie en wat gebakken zoete aardappelen van de gastvrouw. Vervolgens achterop de scooter (ook over de vlonder, ik sta nog net geen doodsangsten uit als we twee x iemand moeten passeren)naar het vliegveld. Wachten, wachten, wachten: eerst moet het vliegtuig uit Merauke komen, dan heen en weer naar Kepi en vervolgens zijn wij aan de beurt .Om kwart voor 11 vliegen we en om 12 uur landen we in Merauke. Mooie vlucht, wel wat turbulentie. Opvallend zijn de kale stukken met rechthoekige vormen op de grond: boskap. Zou hier ons meranti hardhout voor onze tuinschermen e.d. vandaan komen? Simone en ik spreken beiden de hoop uit dat de natuur op Papua voor het grootste deel mooi mag blijven.                 In ons hotel gaan we nadat we een paar boterhammen en crackers hebben gegeten douchen en een paar uur slapen. De meeste kleren die we bij ons hadden zijn inmiddels klam en vies. Morgen in Wamena hebben we gelukkig een wasmachine tot onze beschikking.     In de pantry voert Simone nog een gesprek met een broer van Simson. Ook hem kende ze van toen hij een kleine jongen was en met de kinderen van Gerrit Riemer speelde. Hij is regeringsambtenaar en oprecht geïnteresseerd in de situatie in Europa: Poetin, gas etc. Goed om ook hierover te kunnen praten.                                               Om half 7 gaan we een hapje eten aan de overkant, daarna kopje Nescafe voor onze kamers, en nu naar bed.                     Het is hier kwart voor 10, terwijl men in Nederland vast nog bij zit te komen van de indrukwekkende troonrede.                  Morgen weer vroeg op: om half 7 vertrekken naar het vliegveld,op weg naar Wamena.  Lopen we weer het ontbijtbuffet vanaf 7 uur in het hotel mis 🙁.