Rustdag en Grotten

22 september, vervolg 

Zoals gezegd: de dag staat in het teken van ' rustig aandoen ', dat betekent in dit geval een aantal wassen draaien, bezoekje aan de politie en boodschappen doen.

Het bezoek aan de politie stelt niet veel voor: melden, er wordt in dit geval een kopie van het paspoort gemaakt en klaar is kees. Toch wel goed om even te doen, omdat we geen reisbrief hebben.

We doen boodschappen, eten lekker, Simone is een goed Kokkie , lezen wat en lekker vroeg naar bed. Het plenst inmiddels al uren achter elkaar.

23 september 

Als we rond 7 uur aan het ontbijt zitten, laat voor ons doen maar na een goede nachtrust, is het weer mooi weer. We besluiten om naar de grotten in de buurt van Wamena te gaan. Maar hoe? Simone steekt haar licht op bij de security aan de ingang van de compound. Hij kan een auto met chauffeur regelen. Die komt om half 9 opdraven. De prijs die hij vraagt is te hoog zegt Simone, hij neemt uiteindelijk met iets meer dan de helft genoegen.  Als we ons verder klaarmaken blijkt de vogel gevlogen, hij vond het toch niet acceptabel🙁. Alternatief is snel gevonden: allebei achter op een motor.

De tocht naar de grotten is prachtig! De weg is, afgezien van een enkele kuil, prima geasfalteerd. Onderweg zien we zelfs een asfaltfabriekje. Hier en daar loopt een aantal koeien en zien we een rijstveld. Dit laatste is hier nog geen gemeengoed , men is er mee aan het pionieren. Het uitzicht op de bergketens links en rechts is prachtig.

Na ruim een half uur zijn we er.  Via een stenen pad klauteren we omhoog tot in de grot. Prachtige kleuren , gigantische stalagmieten en stalactieten. Zwaluwen vliegen om ons heen,  kinderen van rond de 10 jaar rennen op blote voeten de rotsen op en af.  Onze gidsen zeggen dat je een paar km de grot verder in kunt lopen en zelfs met een prauw verder varen. Daar wagen we ons maar niet aan....                                                     Na een uur genoten te hebben gaan we terug. Bij de ingang bezoeken we eerst nog een  omheind gedeelte met enkele hutten  waar de bewaker woont. 

Na de middag gaan we eerst op zoek naar een bank; je bent nl.  zo maar weer door je miljoenen roepia's heen.  Als dit gelukt is , en de boodschappen gedaan worden we in ons huis verrast door Beth, de Amerikaanse vrouw die we al eerder met haar man ontmoetten. Ze brengt een paar zelfgemaakte donuts als toetje en nodigt ons uit voor de maaltijd a s. dinsdag. Even later komt ze nog een keer terug met de vraag of we zondagmiddag aan hun wekelijkse viering mee willen doen en , met name Simone, iets willen vertellen over het werk 25 jaar geleden.  Dat zegt Simone toe. 

Na opnieuw goed en lekker gegeten te hebben, de afwas gedaan en een kopje koffie gedronken, lezen we nog een poosje, schrijven een paar mails/appjes/verhaaltje en gaan naar bed.                                                              Het was weer een geweldige dag .