Senggo en Tiau

16 september

Soms weet je bijna niet waar je moet beginnen, zoveel maak je mee. Toch maar  een korte impressie.

 s Morgens vroeg, de 15 e vroeg uit de veren, en met een taxi geregeld door John, naar het vliegveld, samen met hem .  De controles verlopen voorspoedig, op één uitzondering na: ik zou een schaar bij me hebben. Van geen kwaad bewust gaf ik aan van niet, liet wel mijn Zwitsers zakmes zien. Dat was geen probleem, we mochten door. Later realiseerden we dat in het verbandtrommeltje er ook één zit.....

Met een propellervliegtuig, 12 personen ongeveer, worden we in anderhalf uur naar Senggo gevlogen. We worden door het hoofd van de SMA (school voor Havo) naar een paar mannen gebracht die ons achterop een motor via  een weg vol gaten hobbeldebobbel naar het dorp brengen waar we worden opgewacht door de vrouw van de dominee. Zij brengt ons naar het huis van een zoon, een goeroe, docent dus,  waar we de nacht zouden doorbrengen. Als we daar aankomen om 11 uur blijkt dat er al een zgn. longboot (polyester, met 40 pk buitenboordmotor) uit Tiau is gearriveerd met 5 man aan boord. We besluiten dan ook maar direct door te gaan. Eerst nog boodschappen doen, o.a. een baal rijst, want je wordt geacht, en terecht,  daaraan zelf bij te dragen.

Om 13.00 uur vertrekken we. Een prachtige tocht over de rivier, geweldig mooie oevers met veel sagobomen, hier en daar bananenbomen en enkele visarenden. Door de hoge snelheid, ong. 40 km/uur niet te fotograferen. We leggen onderweg één keer aan bij een vissersfamilie die een maaltje vis meegeeft.  Rond drie uur arriveren we in Tiau, het hoofddoel van de reis is bereikt!

In optocht naar het dorp. Simone lijkt de rattenvanger van Handelen wel. Ons onderkomen is in een soort gemeenschappelijke ruimte, de 'admi nistratie, gebruikt voor o.a. kerkenraad. Hier zijn 2 kamers voor ons: zeiltje op de grond, in de ene kamer nog een kleed erop. Dat is het.  Een derde kamer wordt nu gebruikt door Silas, evangelist, die ook blijft slapen gedurende ons verblijf.  De mensen gaan in een kring op de grond zitten in de hal, en de kennismaking begint; een aantal mensen kent Simone nog, of weer kinderen ervan. Heel bijzonder allemaal. Op een gegeven moment komt Simson Wauk, docent aan het schooltje, er ook aan. Met hem had Simone in de voorbereiding contact. Bij hem zullen we ook gaan  eten. Op een gegeven moment geeft hij aan dat we moe zijn en dat we zin hebben om te gaan slapen. Daarop vertrekt men.  We willen ons wassen, maar al snel worden we uitgenodigd voor het eten: rijst met een soort salade van meegenomen eten         Nadat we ons hebben gewassen in de "badkamer" ( hurktoilet, bak water , donker, maar we hebben zaklamp) en nog een kop thee gaan we slapen. ' sMiddags hebben we de klamboes opgehangen, erg lastig omdat we op de grond slapen.                                                  De vloer is hard, maar dat zal vast wennen over een paar dagen 😃. Het is echt een soort survival.  Maar mooi en goed zo samen, met voor Simone tal van herinneringen is het zeker.

De volgende dag, vandaag dus zijn we rond 6 uur op. Heerlijke temperatuur op de veranda. Rond 7 uur wordt een schaal met gebakken sago gebracht en een kan warm water. De sagorupsen ontbreken gelukkig.😄. Na het ontbijt gaat Simone een rondje over het terrein, met name de plek waar het ziekenhuisje en haar woning heeft gestaan. Het verdwijnen van dit alles geeft bij haar, begrijpelijk, emotionele herinneringen.                                                Vervolgens bezoeken we, hoe kan het anders, de school. Dat had ik nl. gevraagd. Een jonge juf, begin 30, afkomstig uit Timor, geeft les aan ongeveer 15 kinderen. Het kunnen er meer zijn, maar de rest is met ouders naar het land of vissen. In totaal telt de school ongeveer 200 leerlingen. De juf schrijft het alfabet en de getallen 1 tot 10 op het bord en oefent met name de uitspraak, gezamenlijk en individueel en ook in het Engels. Een plezierige les.          Daarna een wandeling over de kampong met talloze gesprekjes tussen Simone en de bewoners. We kwamen uit bij de rivier waar net een bootje aankwam die de gevangen vis uitventte.                           Na de lunch onze siësta en vervolgens naar de juf, die behulpzaam is bij het verder installeren van Internet. Sinds pas een half jaar is dit overigens mogelijk in Tiau. Het lukt gelukkig! We zitten gezellig bij haar en diverse anderen komen er ook bij. Dat is normaal hier, je bent gewoon welkom.     Op het veld ernaast wordt gevoetbald tot er in kwart voor 6 geroepen wordt: wassen! Dat kan nog net in de rivier voor het donker wordt.                                           Na nog een keer eten bij Simson , een kopje thee en dit verhaaltje opschrijven tijd om me te gaan wassen en naar bed te gaan. Het is half 9 . Welterusten, benieuwd wat de dag van morgen brengt.