Dagje Merauke

14 september 2022 - Merauke, Indonesië

14 september 

Het was me het dagje Merauke wel. Vanmorgen om 5 uur uit de veren (lakenzak). En wie me een beetje kent weet dat ik voordat de wekker gaat wakker ben.                                                     Na ons ontbijtje in het halfdonker op de veranda lopend richting het vliegveld . Toen we tot de ontdekking kwamen dat het toch wel ver was een taxibusje aangehouden die ons met gezwinde spoed naar de terminal bracht, met koffers en al dus. Niet zo gebruikelijk voor deze taxis begrijpen we, maar erg fijn dat deze coulant was.                             De controles lopen als een tierelier zodat we erg royaal op tijd zijn.              De vlucht met ook nu een 737 van Yajapura/Sentani naar Merauke is 600 km, zo ongeveer loodrecht van noord naar zuid. Helaas is het behoorlijk bewolkt, zodat we de bergen die van oost naar west lopen en hier en daar 4 km hoog zijn nauwelijks zien.  Als we het vliegtuig verlaten valt de warmte weer op ons. Waar het in Sentani erg warm was, is het in Merauke heel erg warm.      We laten ons naar het hotel rijden,  en houden eerst maar weer siësta.

We lunchen met een soort crackers en een pakje aardbeien melk of zoiets en gaan op zoek  naar een telefoonwinkel voor een extra simkaart. Waar het gisteren niet lukte met registreren nu wel. Kostte meer dan een uur, maar dan heb je ook wat (hopen we). Ik ga straks nog even testen met Thea.

Dan kopen we een paar kilo's groente die we mee willen nemen naar Tiau.         Inmiddels heeft Simone weer contact gehad met Sjors, die het ticket voor Senggo heeft geregeld. We moeten hem alleen nog treffen. We spreken af dat we dat doen in de school waar hij werkt. Maar hoe komen we daar? De baas van het hotel steekt de helpende hand uit en we gaan erheen met een taxi vergezeld door iemand van zijn staf. Ongeveer een half uurtje rijden blijkt naar een buitenwijk.  De chauffeur heeft grote schik in zijn werk met het oude, rammelende, toeterende en scheurende busje. Het voordeel is overigens dat van de dashboardmeters niet een het doet.

Op de plaats van bestemming treffen we inderdaad Sjors, een jonge leraar, die o. a. Engels en gymnastiek geeft. Hij is de zoon van een verpleger met wie Simone indertijd samenwerkte in Tiau. De school waar hij werkt gaat uit van de GGRI en heeft ongeveer Mavo/Havo niveau. Ook wordt er veel aan bijbel onderwijs gedaan met vakken als ethiek en hermeneutiek. Er zijn ongeveer 50 studenten uit diverse dorpen die tot het gebied van ZGK behoren/behoorden. De studenten wonen er , gaan na 5 maanden een maand naar huis, en dan weer 5 maanden.                                           Na ongeveer een uur praten met diverse mensen geeft Sjors aan dat de tickets bij hem thuis zijn en hij wil graag dat we met hem meegaan. Dat doen we uiteraard. Simone bij hem achterop de scooter en ik bij een collega. Be careful roept de directrice nog en dat doen ze echt , we worden aan alle kanten ingehaald.

Bij Sjors thuis bedenk ik me opnieuw hoe bevoorrecht we in Nederland zijn. Hij woont in een soort houten hut/huis met vrouw en een paar kinderen. Hij is docent en zijn vrouw drijft voor aan de weg een winkeltje. We zitten op de grond en hebben het goed. We krijgen onze tickets en er wordt koffie aangeboden. Inmiddels is het tegen 7 uur, zodat we dit maar voorbij laten gaan. Sjors brengt ons één voor één weer achterop naar het hotel. Zijn zoontje van 3 wil perse mee. En dat kan: staand op de treeplank voor zijn vader. Zo zie je talloze kinderen vervoerd worden. Alles kan en mag , van veiligheidsgordels heeft men nog niet gehoord. 

Inmiddels heeft Simone nog bericht gehad dat het vliegtuig morgen een paar uur eerder vertrekt. Dat betekent om half 6 paraat zijn voor de taxi naar het vliegveld. Het bij de prijs inbegrepen ontbijt in het hotel kunnen we dus wel schudden. Dus gauw nog maar even een paar broodjes kopen, daarna douchen, tas pakken ( koffer gaat niet mee, gedoe in klein vliegtuigje en prauw, blijft in Merauke) , kopje thee en op bed. Inmiddels hier elf uur.                                   Ohja, nog even testen met Thea ...

Foto’s

5 Reacties

  1. Ineke ter Haar:
    14 september 2022
    Zo leuk om op deze manier mee te leven! Een fijne tijd nog daar en hopelijk laten ze jullie ook af en toe ongestoord slapen!
  2. Wieni:
    14 september 2022
    Wat een avonturen, heel leuk om te lezen. Jullie goede reis verder.
  3. Rieneke:
    14 september 2022
    Leuk
  4. Jannie Velvis.:
    14 september 2022
    Een drukke dag voor jullie. En alles kwam voor elkaar!! Heb je Zacheus nog kunnen zien, Simone? Of straks op de terugreis?
  5. Jan De Vries:
    16 september 2022
    We proberen op de terugweg. Bpk Dossi ontmoet! En manteri Bamunop straks in Senggo. Zijn vrouw al ontmoet. Nooit meer verwacht. Heel leuk.